کد مطلب:223789 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129

شخصیت مأمون
مأمون فطرتا لیاقت بیشتری برای تكامل و ترقی داشت اگرچه این سخن در مذاق برخی از ارباب مكاتب تربیتی درست نمی آمد ولی قرائن و مداقه در روانشناسی ما را مجبور می كند كه یكی از عوامل ترقی را وجود غرایز طبیعی و لیاقت و استعداد فطری بدانیم.

مأمون دارای صفاتی برجسته بود كه درباره هر یك از اسناد و كتب مربوطه فصولی نوشته شده و بعلمیات او استشهاد كرده اند.

«كرم و سخاوت - مردم داری و جاگرفتن در قلوب عامه - تقدیر از خادم و تعظیم رجال»

«دولت -تشویق قهرمانان و تقویت شجاعت ادبی در مردم - عدالت و انصاف - عفو و»«بخشش - بصیرت بآداب و رسوم - وقوف كامل بمبادی علمی و اطلاعات در معارف»



[ صفحه 199]



«اسلامی - احترام كافی در حفظ دین - تعظیم شعائر دینی - موازنه و تعدیل سیاست روش مذهبی بر حفظ دین و سیاست و وحدت علم و دین و از همه این مواد مهم تر آنكه مأمون بعلت كنیز زادگی احتمال نمی داد كه بخلافت برسد و لذا در این مراتب نهایت دقت و مراقبت را داشت تا خود را در دل مردم جا كند و حكومتی دامنه دار بدست آورد و بنظر ما اگر دستخوش سعایت بداندیشان واقع نشده بود و حضرت امام رضا علیه السلام را مسموم نمی كرد یقینا دولتی پایدار و بسیار نامدارتر از آنچه تاریخ در حق او ضبط كرده پیدا كرده بود». [1] .


[1] الخلافه استاذ موبر مستشرق - بنقل عصر المأمون ص 331 تا ص 374.